George
Moormann
’Ik verlang soms naar witte
muren’
George Moormann werd 53 jaar geleden
geboren in het oude Elisabeth Gasthuis. Hij groeide op in Oud Schoten en
woont al jaren in de binnenstad, de laatste kwart eeuw aan de Bakenessergracht.
Hij zat op de Spaarneschool – de huidige Veronicaschool. Na het Mendel studeerde
hij biologie en Nederlands – tot hij ver in de dertig was. Moormann is
dichter/uitgever/publicist en docent essay aan de Schrijversvakschool Amsterdam.
Hij woont samen met Ruud Douma – ook bekend als Dolly Bellefleur. ,,In Amsterdam
bij Ruud tussen de jurken en bij mij tussen de boeken.’’
Wat hangt er thuis aan de
muur?
,,Bij mij hangt de kunst niet – daar
heb ik met al mijn boeken en verzamelingen geen plaats voor. Kunstwerken staan
op speciale lessenaars. Ik heb veel Haarlemse kunst – van Verwey, Frans Funcke,
Luuk Wilmering maar ook van Rob Scholte en Marcel van
Eeden. Te veel om op te noemen. Nu staat er een groot olieverf – een stilleven.
Lekker rustig. Ik hou van die rust – ik verlang soms ook wel naar witte
muren.’’
Laatste cd?
,,Parsifal van Wagner. Ik was bij de
première in Amsterdam en dan ga ik zo’n opera thuis herbeluisteren. Ik had hem
al op cd in meerdere uitvoeringen. Dan beluister ik die met de partituur erbij.
Kijk en vergelijk – elke uitvoering heeft zijn voors en tegens. Ik zit nu ook op
spotify, een wonder. Ik heb voor cd’s geen ruimte meer. Ik luister wel veel
naar muziek, vooral klassiek. Ik ga elke zaterdag naar de matinee in Amsterdam. Ook
voor de jonge componisten. Ik steek er veel van
op.’’
Laatste boek?
,,Deze vraag is niet voor mij
geschikt. Ik lees ontzettend veel en alles door elkaar heen. Ik heb op dit
moment twee stapels. De eerste houdt verband met de lezing die ik op 8 juli geef
in Fort Vijfhuizen – een bloemlezing over gedichten met stilte als thema –
Schierbeek, maar ook Goethe en nog veel meer. De andere stapel heeft te maken
met Haarlem Roze Stad. Ik maak een fiets- en wandelroute met alle locaties die
iets met roze te maken hebben – en dat is uitgegroeid tot een speciale uitgave
van De Zingende Zaag, die eind van het jaar uitkomt. Dat is een feestje – er komen bijdragen in van allerlei
schrijvers. Bestaand werk maar ook verhalen die speciaal hiervoor geschreven worden.’’
Favoriet
restaurant?
,,De Lachende Javaan in de
Frankestraat. Daar kom ik vaak en met plezier. Dat heeft te maken met het
lekkere eten, de gastvrijheid en het feit dat eigenaar Frans Helling ook een groot liefhebber van Aziatische kunst is. Mijn
Indische achtergrond speelt ook mee. Mijn vader is geboren in
Malang.’’
Favoriet café?
,,Heel Haarlem is een café geworden.
Ik heb een favoriet binnencafé. Het Wapen van Bakenes bij mij om de hoek. En als
buitencafé ga ik graag naar De Stinkende Emmer – een van de weinige plekken waar
je zo’n mooi gezicht op de Bavo hebt.
Dus het hangt bij mij erg van het weer af. Al kom ik niet meer zo veel in
het café. Ik heb al een druk sociaal leven.’’
Wat ga je dit weekeinde
doen?
,,Naar ’La Cage au Dol’ in de Philharmonie, de
nieuwe show van Ruud oftewel Dolly Bellefleur. Een prachtige voorstelling voor
alle gezindten. Er is maar een uitvoering, met daarna een feest – hopelijk met
dezelfde sfeer als de Pink Planet-avonden, zoals wij die tien jaar geleden
organiseerden in Stalker. Dit is nu echt een project van Ruud – maar ik ben er
wel graag bij. Wij vullen elkaar erg aan in ons werk. Het ligt in elkaars
verlengde, maar we zitten niet in elkaars vaarwater. Ruud schrijft
bijvoorbeeld liedteksten, maar daar
schrijf ik niet aan mee. We zijn wel elkaars praatpaal.’’
Favoriete
winkel?
,,Helaas zijn veel mooie winkels er niet meer – zoals Schous met al die laadjes.
Gelukkig komen er ook nieuwe winkels bij. Zoals tegenover de Toneelschuur met al
die Bric à brac. En om de hoek het winkeltje van Frits en zijn helaas onlangs
overleden vrouw Ingrid. Het is nooit open, maar ik sta altijd te kwijlen voor de
etalage. Zo is er een prachtige verzameling uiltjes. Maar gelukkig is de zaak
altijd dicht, want mijn huis is vol.’’
Met welke Haarlemmer wil je wel eens
uit eten?
,,Met Anna Tummers, conservator oude
kunst van het Frans Halsmuseum, de opvolger van Pieter Biesboer en schrijfster
van het boek ’The Eye of the Connoisseur’. Ik wil met haar praten over de schilderijen van Frans Hals.
Ik ben voor het Frans Hals-jaar in 2013 bezig met een bijzondere koektrommel met
gedichten en een koekje om beter te leren kijken naar de schilderijen. Dus wil
ik er ook van alles over weten.’’
Mooiste plek of mooiste
gebouw?
,,Die hebben met elkaar te maken. De
Bakenessergracht is voor mij de mooiste plek van de wereld – de as van de
wereld. Lorentz en Einstein liepen er. Ik kijk uit op de beeldengroep van Teylers Museum met de Engel of Faam die twee
kransen uitreikt. Een als bekroning van de wetenschap en de ander voor de schone
kunsten. Daar komt voor mij alles in samen – ik ben bioloog en neerlandicus.
Dichters moeten ook de wetenschapspagina’s lezen – want er gebeuren allerlei
interessante dingen.’’
Renee de Borst